„Trzeba mieć wytrwałość i wiarę w siebie. Trzeba wierzyć, że człowiek jest do czegoś zdolny i osiągnąć to za wszelką cenę“ Maria Skłodowska-Curie
Kolejny krótki postój od pogoni życia. Tym razem przystaję w Narodowym Muzeum Techniki w Warszawie. Relacja poniżej.
„Przegrawszy na polu walki orężnej, postanowiliśmy zwyciężyć na polu nauki, sztuki, kultury i dobrobytu” Wojciech Górski
Podążając śladem Stanisława Kostki Potockiego (zespół Pałacowo-Parkowy w Natolinie odwiedziłem z Zuzanką w ramach randki) udaję się do pałacu w Wilanowie, w którym jako jedno z pierwszych na ziemiach Rzeczypospolitej w 1805 roku otwarto ogólnodostępne dla ludu muzeum. To zarazem trzecia – na osi dawnego założenia pałacowo-parkowego (po Morysinie i Natolinie) – podróżnicza destynacja. Sam Hrabia Stanisław Kostka Potocki zaś na wieki pozostał złączony z Wilanowem… Za mną Mauzoleum Potockich. Relacja poniżej.
„Zwiedzaj świat. To lepsze niż najpiękniejszy sen” Ray Bradbury
Jak, co roku, czas na spotkanie z Ekipą z Kapsa. Kilka dni w oderwaniu od rzeczywistości. Ponownie zjeżdżamy się na południu Polski (w zeszłym roku był Beskid Sądecki). Relacja poniżej.
„W podziemiu jest wiele niespodzianek. Warszawa leży na gruzowisku, na niespenetrowanych do końca piwnicach, Muranów – na cmentarzysku miasta. Chodzimy po podziemnym mieście, po nieistniejących ulicach, których nazwy wbrukowano w bruk” Maria Terlecka
Fabryka Norblina w swej współczesnej odsłonie odwiedzona została przez nas trakcie jednej z randek… Tym razem solo, czas na protoplastę rodu. Przede mną wystawa, której głównym bohaterem jest Jean-Pierre Norblin de la Gourdaine. Tak, to właśnie jego wnuk Wincenty i prawnuk Ludwik założyli w Warszawie słynną wytwórnię wyrobów metalowych. Sam zaś Jan Piotr Norblin uchodzi za ojca polskiego malarstwa rodzajowego. Udaję się do Pałacu Pod Blachą. Relacja poniżej.
„Wilk jest dzikim, czujnym i płochliwym drapieżcą przystosowanym do łowienia dużej zdobyczy i odbywania dalekich wędrówek” Simona Kossak, Saga Puszczy Białowieskiej
Pomysłów było wiele… W tym sezonie urlopowym w dużej mierze zadecydowała ekonomia… Relatywnie blisko domu, by zniwelować głód Pegaza na paliwo. Dlatego postawiliśmy na Warmię i Mazury. Co nie zmienia faktu, że zaliczamy miejsca, które i tak czekały na swoją kolej. W tym sezonie wyszło na to, że podróż wakacyjną oparliśmy o relacje. Przyjaciele, Rodzina, niczego nie zabrakło… Jest lepiej niż dobrze. Relacja poniżej.
„Dopóki istnieją uczeni i artyści, nie są potrzebni księża i katedry” Ernst Haeckel
Wolna chwila oznacza jedno – skupienie się na własnych projektach. Tym razem skrywając się przed kolejną falą upałów udaję się do Centrum Praskiego Koneser. Odkrywam kolejne arkana warszawskiej Pragi. Relacja poniżej.
„... Jam jest Polska, ojczyzna twoja, ziemia Ojców,
z której wzrosłeś.
Wszystko, czymś jest, po Bogu mnie zawdzięczasz”
Dekalog Polaka, Zofia Kossak
Głowa już przewentylowana, emocje opadły po ostatniej wizycie w Mauzoleum Walki i Męczeństwa, stąd też realizuję kolejny krok. Udaję się na Pawiak. Tym razem w towarzystwie Jakuba. W terenie trzeba przekazywać historię kolejnemu pokoleniu. Relacja poniżej.
„Najdłuższego i najużyteczniejszego życia starcza li tylko na to, aby nauczyć się żyć” Gabriel Garcia Marquez
Dotychczasową kolekcję odznak Szlakiem Pomników Historii w Polsce wzbogaciliśmy jeszcze o te nadawane przez oddział PTTK w Kołobrzegu. Jest moc. Dotarły do nas brąz i srebro. Działamy Działamy dalej.
„To, czego najbardziej potrzebujemy w życiu, to ktoś, kto sprawi, byśmy czynili to, do czego jesteśmy uzdolnieni” Ralph W. Emerson
Tym razem odznaka dotarła do nas z weryfikatu w Kołobrzegu. Przemierzaliśmy Szlakiem Architektury Romańskiej w Polsce. Zwiedzone 10 obiektów pozwoliło uzyskać nam odznakę w stopniu popularnym. Działamy Działamy dalej
„Nie chcieli żyć w komunistycznym upodleniu. Ginęli w walce i skrytobójczo mordowani”
Chwila na refleksję na jednej z praskich ulic. Przystaję na Nałęczowskiej, by wsłuchać się w szepty tutejszej ziemi zalanej betonem. Mroczna strona Warszawy i jej sekrety nieustannie mrożą krew w żyłach. Wyciszam się, by uciec od zgiełku miasta i wspomnieć ciepłą myślą tych, którzy ginęli za słuszną sprawę. Za w pełni niepodległą Polskę. Relacja poniżej.
