„Przymknijmy oczy, zmęczone widokiem ruin. W ciemności, która nas ogarnie, jasno rysować się zaczną drogi myśli budującej nową, nieznaną nam jeszcze Warszawę” Oczyma wyobraźni Warszawa przyszłości. Życie Warszawy, 1945 inż. Maciej Nowicki

Ukochana Stolica nie przestaje mnie zaskakiwać. Tym razem wybrałem się na spacer po warszawskim Mokotowie. To, co tam spotkałem przerosło moje oczekiwania. Przeniosłem się w czasie do poprzedniego wieku. I to na wieś… Relacja poniżej.

Zatopiona – w pędzącej ku nowoczesności Warszawie – wieś Potok robi wrażenie. Wioska powstała w XIX wieku, a w 1938 roku włączona zostałą w obręb Warszawy. W przewodniku „Zapomniane miejsce Mazowsza” wyczytałem, że swojego czasu planowano tutaj utworzenie Parku Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (po wojnie teren upaństwowiono, zakazano remontów, aby doszło do naturalnego samounicestwienia zabudowań). Póki co upolowałem kolejne drewniaki skrywające się w Stolicy i jeszcze kilka innych turystycznych smaczków. Na początek budynek przy ul. Potoki 1.

Drewniany krzyż przy ul. Potoki 3. Istniejący tu niegdyś dom już rozebrano.

Drewniak przy ul. Potoki 7.

Obiektem, który wzbudza najwięcej emocji jest tutejszy dworek z 1880 roku, należący do rodziny Pyzlów. Usytuowany przy ul. Potoki 5. Oglądając takie miejsca towarzyszą mi na ogół podobne refleksje: w czym jest problem?; W braku odpowiednich nakładów finansowych?; W braku posiadania wieloletniej perspektywy?; W totalnym pochłonięciu przez prozę życia?; W źle funkcjonującym systemie?; W braku zamiłowania do historycznego pierwiastka? Na całe szczęście chwilowy smutek rozwiewa niecodzienność okolicy.

Przechadzające się kury dopełniają sielskiego obrazu. Cieszę się, że jeszcze mym oczom ukazały się resztki „symbiozy” współczesności z odchodzącą do lamusa epoką.

Działamy Działamy dalej. Kolejne obiekty z architektury drewnianej czekają na odkrycie, np. pobliskie Szopy Polskie 🙂 🙂 🙂