„Tu nigdy nie było żadej różnicy zdań. Cel był jak najbardziej wspólny. To była sprawa serc” Józef Sigalin w temacie odbudowy Stolicy.

Wreszcie… nareszcie… realizujemy długo wyczekiwany przeze mnie projekt. Przed nami Kolejkowo. To nie tylko pociągi. To także sceny z życia Syreniego Grodu czy też wspaniałe obiekty naszej warszawskiej architektury. Nie zabrakło warszawskiej Syrenki. Relacja poniżej.

Wkraczamy w piękny miniaturowy świat. Pozytywna energia aż buzuje, a mój wewnętrzny Piotruś Pan odrywa się od ziemi. 🙂 🙂 🙂 Uwielbiam spoglądać na radość Adaśka, zwłaszcza w pakiecie z pojawiającymi się okrzykami zachwytu.

Poniatowski otwarty 6 stycznia 1914 r – trzeci po Kierbedziu i Gdańskim most w Warszawie.

Ostatni w Polsce CPN odwiedziłem nie tylko w „realu”, ale także w trakcie wizyty na ulicy Siennej 39.

Nie zabrakło Bazaru Różyckiego. Kultowe miejsce warszawskiej Pragi.

Mieszkańcy Syreniego Grodu drzewiej w większym stopniu w rekreacyjnym wydaniu wykorzystywali Królową Polskich Rzek. Plaża Romantyczna (bywało się: czy to podczas startu spływu kajakowego Wisłą czy też w opcji grillowej) rozpala zmysły…

Pojawiła się także nocna odsłona Syreniego Grodu.

Spore wrażenie zrobiła na nas burza na Placu Zbawiciela.

Mnogość szczegółów wręcz cieszy oczy. Do tego świetny pomysł z zabawą polegającą na wyszukiwaniu poszczególnych elementów makiety, jak mnich, kominiarz, sowa, itp.

Mój ukochany Syreni Gród zachwyca w miniaturowym wydaniu.

Na wystawie spędziliśmy nieco ponad 1,5 godziny. Świetna rodzinna przygoda. Śmiało możemy polecać. Najważniejsze są emocje. Pozytywne wibracje, które towarzyszą naszym kolejnym przygodom. Działamy Działamy dalej.