„Poczuj to
Przecież tego właśnie chcesz
Zarumienić każdy poszarzały dzień
Odwagę miej
Poczuj to
Doceń nienazwaną moc
Możesz góry przenosić
I nic nie zatrzyma lawiny
Co spada tu z chmur”
Czułe struny, Natalia Kukulska

Muzyczny geniusz, totalnie wykraczający ponad perspektywę czasu. Mimo upływu tylu lat nieustannie inspiruje. Nowe aranżacje Jego kompozycji powodują gęsią skórkę. Odpływam niesiony odświeżoną nutą Romantyka fortepianu. Niewątpliwie „niebo pozazdrościło ziemi takiego geniusza”. Razem z Adasiem, po warszawskich ulicach przemierzamy szlakiem Fryderyka Chopina. Nie mogło być innej destynacji na wspólny, wyłącznie męski podróżniczy debiut. Blisko w odniesieniu do dystansu, aczkolwiek niezwykle treściwie w nawiązaniu do historii. Relacja poniżej.

Park Kazimierzowski pamięta czasy, gdy młody Fryderyk bawił się w ówcześnie niewielkim ogrodzie botanicznym. W trakcie uczęszczania do Liceum Warszawskiego Chopin przechadzał się po nim lub oddawał lekturze.

Pałac Kazimierzowski zbudowany w latach 1637-1641 jako pałac letni Villa Regia dla króla Władysława IV. W latach 1765-1794 siedziba Szkoły Rycerskiej, a od 1824 roku Uniwersytetu Warszawskiego.

Po przeprowadzce w 1817 roku z Pałacu Saskiego rodzina Chopinów osiadła na kolejne dziesięć lat w mieszkaniu na drugim piętrze w oficynie Villa Regia.

Pałac Czapskich nazywany także pałacem Krasińskich lub Raczyńskich wzniesiony w miejscu dawnego drewnianego dworu Radziwiłów w latach 1680-1705. Za nami korpus główny. Natomiast lewe skrzydło pałacu stanowiło kolejne miejsce zamieszkania rodziny Chopinów. Było to zarazem ostatnie mieszkanie przed opuszczeniem Stolicy przez kompozytora na zawsze.

Bazylika Św. Krzyża skrywa w swym wnętrzu urnę z sercem Fryderyka Chopina.

Działamy Działamy dalej.