„Żaden człowiek nie jest dostatecznie dobry, żeby rządzić drugim człowiekiem bez jego zgody” Abraham Lincoln

Niemalże koniec września…
Pogoda nas totalnie rozpieszcza…
Kąpieli w tak cudownych promieniach słonecznych nie mogłem sobie odmówić…
Na pełnym gazie ogarniam biznes i idę pokręcić korbą. Rzecz jasna – poza przyjemnością wynikającą z rowerowej przejażdżki – delektuję się historią. Wracam do wątku wiążącego się z Powstaniem Warszawskim. Relacja poniżej.

Na początek siedziba Reicherów. Kameralny, utrzymany w klasycystycznym tonie dwór z początku XIX wieku. Parterowy, nakryty czterospadowym dachem. 5 sierpnia 1944 roku dwór został zajęty na kwaterę generała SS Ericha von dem Bach-Zelewskiego, który został powołany na dowódcę oddziałów wykonujących rozkaz Hitlera i Himmlera z dnia 1 sierpnia 1944 roku: „Każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców, Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy”. To tutaj 2 października 1944 podpisana została kapitulacja Powstania Warszawskiego. Po 63 dniach bohaterskiej walki żołnierzy Armii Krajowej z okupantem niemieckim, w której zginęło 18 tysięcy powstańców oraz 150 tysięcy mieszkańców Warszawy. W chwili obecnej własność prywatna. Można zobaczyć jedynie zza płotu.

Cmentarz wojenny w Laskach 1939 – 1945. Snem wiecznym spoczywają tu bojownicy konspiracji, żołnierze AK, powstańcy grupy „Kampinos” polegli w walce z najeźdźcą germańskim w latach 1943 – 1944. Na cmentarzu tym spoczywa także 720 żołnierzy Rzeczypospolitej poległych we wrześniu 1939 roku.

W Laskach przystanąłem na chwil parę przy drodze Laski – Wiersze. Przejechałem ją podczas ostatniego kręcenia korbą z Adasiem. Dzisiaj jestem sam, w związku z czym mam chwilę. Czas, by przystanąć, oddać się refleksji. Pomyśleć…

Odbijam także do Zakładu dla Niewidomych w Laskach. Jest to dla mnie swoista podróż sentymentalna. 16 lat temu byłem tutaj z Zuzanką – w pędzie odbywaliśmy nauki przedmałżeńskie potrzebne do uzyskania ślubu kościelnego. Tylko tutaj udało się ogarnąć termin tak abyśmy ze wszystkim zdążyli.

Jak napisała jedna z sióstr: Narzędzie służy póki Bogu się podoba. Trwa tylko Bóg i zostaje dzieło. Ne terenie Zakładu, w sosnowym lesie, na skraju Puszczy Kampinoskiej odwiedzam powstały w latach 20 XX wieku cmentarz zakładowy w Laskach. Spoczywają tutaj zasłużeni dla Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi, jego przyjaciele, pracownicy, siostry opiekujące się Zakładem, przedstawiciele katolickich kręgów warszawskiej inteligencji, jak również ludzie zasłużeni dla polskiej literatury, nauki i kultury.

Działamy Działamy dalej.