„... Jam jest Polska, ojczyzna twoja, ziemia Ojców,
z której wzrosłeś.
Wszystko, czymś jest, po Bogu mnie zawdzięczasz”
Dekalog Polaka, Zofia Kossak

Głowa już przewentylowana, emocje opadły po ostatniej wizycie w Mauzoleum Walki i Męczeństwa, stąd też realizuję kolejny krok. Udaję się na Pawiak. Tym razem w towarzystwie Jakuba. W terenie trzeba przekazywać historię kolejnemu pokoleniu. Relacja poniżej.

Pawiak wzniesiony w latach 1830-1836 wg projektu i pod kierunkiem Henryka Marconiego. W czasie II wojny światowej więzienie śledcze gestapo, w którym więziono około 100 tysięcy osób. Wysadzony przez Niemców w trakcie Powstania Warszawskiego 21 sierpnia 1944.

Wstrząsające miejsce. Przepełnione bólem i tragedią tylu ludzkich istnień. Krwawą historią Warszawy….

Refleksyjnie, z dużym polem działania dla wyobraźni. Przystanek by pomyśleć o tym co ważne. Obdarzyć ciepłą myślą pamięci tych, którzy oddali wszystko za Polskę. Zginęli w imię ojczyzny. W końcu Polska, usytuowana między młotem a kowadłem, dotkliwie odczuła działania bezlitosnych, nieludzkich wręcz, sąsiadów. Tym bardziej, we współczesności, warto docenić to, co się ma.

Przetrwał wojnę. Nie zgładzili go okupanci. Mimo to wiąz zakończył swój żywot. Jedyny niemy świadek zbrodni, które się tutaj dokonały. Miasto pędzi w swoim tempie. Nie mniej jednak pomnik pozostał. I co ważniejsze pamięć. Historia bowiem jest ważna. Istotne by znać przeszłość, uczyć się na niej, by nie popełniać błędów. Sam odlew pochodzący że Sląska budzi grozę. Krzyczy bólem tysięcy istnień, które odeszły na ogół w niewyobrażalnym cierpieniu w imię słusznej sprawy. W walce o naszą wspaniałą Polskę. Obowiązkowa pozycja na mapie Warszawy. Ja zaś przekazuję wiedzę kolejnemu Pokoleniu. Ważne, by Kuba wiedział, by pomyślał, by zainspirował się do podjęcia refleksji. Blizny Stolicy uczą życia… Warszawa, nasz Feniks, przepełniona jest pomostami cierpienia przypominającym do czego zdolny jest człowiek.

Tymczasem działamy Działamy dalej cały weekend przed nami.