„Bach mi przypomina astronoma – jedni nic nie zdołają dojrzeć u niego, prócz szeregu cyfr zawiłych, ale drugich, co go czuć i rozumieć potrafią, prowadzi Bach do swojej lunety olbrzymiej i pozwala przez nią admirować swych arcydzieł gwiazdy. Jeśli jaka epoka odwróci się od Bacha, da sobie smutne świadectwo płytkości, głupoty i zepsutego gustu” Fryderyk Chopin

Zainspirowani wyjściem z Adasiem ponownie kierujemy swe kroki w stronę warszawskiego planetarium. Tym razem w ramach randki. Niesieni na skrzydłach muzyki klasycznej wchodzimy w weekend. Relacja poniżej.

Stawiamy na koncert pod gwiazdami (wcześniej był koncert w ciemności). Muzyka zawsze do mnie trafia. Inspiruje. Powoduje, że chwile stają się bardzie esencjonalne. Rozpala me zmysły… Udało się uzyskać swoisty stan nieważkości. Oderwać zmęczone codziennością stopy od ziemskich trosk. Piękne chwile wraz z Żonką. Dzisiejszy repertuar:
F. Chopin – Polonez B-dur op. 71 nr 2 (1829)
I.F. Dobrzyński – Impromptu As-dur
F. Chopin – Walc Des-dur op. 70 nr 3
Walc As-dur op. 64 nr 3
F. Chopin – Barkarola Fis-dur op. 60 (1845-46)
L. Różycki – Italia op. 50 (1925)
Ave Maria
Campo Santo
Dogaressa. Barcarolle
La mort de Beatrice Cenci

Synek ma zdjęcie, mam i ja 🙂 🙂 🙂

Skoro jesteśmy w pobliżu spoglądamy na Elektrownię Powiśle – pierwszy stołeczny generator prądu. W chwili obecnej pięknie zagospodarowana przestrzeń. Historyczny motyw z sukcesem wpleciony we współczesną tkankę miejską. Jak dla mnie łyżką dziegciu pozostaje właściciel… irlandzka spółka deweloperska. Szkoda, że także i tutaj (podobnie, jak w przypadku Fabryki Norblina) nie udało się reanimować przestrzeni miejskiej rodzimym przedsiębiorcom.

Działamy Działamy dalej.