„Nie zacieśniłem nigdy polskości mojej sztuki do pewnych wąskich, z góry nakreślonych ram (…) Polska – te pola, miedze, wierzby przydrożne, nastrój tej wsi o zachodzie słońca (…) to wszystko jest bardziej polskie niż Wawel” Jacek Malczewski

Pewne rzeczy póki co, są niezmienne. Nieustannie podróżniczo delektuję się zapachem drewna. Zatrzymuję się we wsi Obryte. Zwalniam mentalnie, pochylam się nad ulotnością naszej egzystencji. Rozprawiam nad naturą nieuchronnej zmiany. Relacja poniżej.

Tutejszy kościół Trójcy Świętej (wcześniej św. Jana Chrzciciela) wpisany został do rejestru zabytków. Pierwsza świątynia erygowana w 1398 roku. Obecna budowla pochodzi z początku XX wieku.

Mój etnograficzny romans z kurpiowskimi reliktami. Kurpie Białe to grupa etnograficzna zamieszkująca teren Puszczy Białej na Mazowszu. Są potomkami rodzin sprowadzonych w XVIII wieku z Puszczy Zielonej przez właścicieli puszczy, biskupów płockich. Ich zadaniem było zasiedlenie terenu przetrzebionego przez wojny szwedzkie, najazdy kozackie i epidemie. Na ten moment nie tylko z Puszczy Białej wiele nie pozostało… Ostały się jeszcze w kraju nad Wisłą już tylko nieliczne miejsca, w których czas stanął w miejscu. Niemrawy dym nieśmiało sączy się jeszcze z komina… Z relacji autochtona, z którym miałem przyjemność rozmawiać, jeszcze jakiś czas temu w chałupie na zdjęciu mieściła się izba kurpiowska.

Po drewnianej zabudowie wsi w większości zostało jedynie wspomnienie. Działamy Działamy dalej.