„Przestrzenią ducha, gdzie może on rozwinąć skrzydła jest cisza” Antoine de Saint-Exupery

W ramach krótkiej przerwy odrywam się od współczesności, by udać się do wsi Proboszczewice. Kolejne odwiedzone grodzisko oznacza jedno: następna podróż w czasie. Mentalna wycieczka w krainie wyobraźni, do wczesnego średniowiecza. Do czasów, kiedy Mazowsze zasiedlali Słowianie. Relacja poniżej.

Zwane potocznie „Kosmatą Górą” czy „Szwedzką Górą”. Jedno z największych grodzisk wczesnośredniowiecznych na Mazowszu. Datowane na XI w. i traktowane jako jedno z pierwszych założeń wczesnopiastowskich w obrębie regionu. Rozmiary imponują 110×130 m. Szerokość wałów u podstawy dochodzi do 40 m., a ich wysokość osiąga 8 m. licząc od strony wewnętrznej i majdanu i 16 m. od zewnątrz. Swój majestat prezentuje już z oddali. Coś pięknego.

Stoję na wale, za mną widok na majdan. Jeśli wciąż można go określić tym terminem. Mimo wszystko szkoda, że natura odbiera, co swoje. Miejsce w żaden sposób nie nawiązuje do swego pierwotnego przeznaczenia. Choć wały jako takie uchodzą za jedne  najlepiej zachowanych wczesnośredniowiecznych konstrukcji obronnych w Polsce.

Do tego żadnych oznaczeń (na drodze od Płocka brak jakichkolwiek drogowskazów), informacji, choćby minimalnych. A szkoda patrząc na przeszłość tego miejsca. 🙁

Cisza…
W głowie rozbrzmiewają jedynie odgłosy przeszłości.
Jest tu i teraz, z głową pełną myśli.
Pozwalam wyobraźni przejąć kontrolę.
Wizualizuję.
Zaczynam czuć otaczającą mnie naturę.
Usiłuję doświadczyć choćby namiastki więzi,
jaka łączyła Słowian z przyrodą.
Szelest mych stóp
i spojrzenia skrzyżowane z tutejszymi gospodarzami
wyrywają mnie z zamyślenia.
Kolejne grodzisko zdobyte.
Działamy Działamy dalej.