„Czas leży zwinięty jak ślimak na polu wieczności” Beata Pawlikowska

Inspirowanie innych nieodzownie łączy się z konsekwencją w działaniu. Rok rocznie z nieukrywaną przyjemnością wracam na wydmę w Falenicy. Zadebiutowałem w 2013 roku. Potem kolejny rok i kolejny. Nie mogłem sobie odmówić tej przyjemności także i w obecnym roku. Poniżej relacja z mojego pierwszego starcia w 2017 roku.

Ważne, aby dobrze się rozgrzać. Z jednej strony wymagający teren, klimat zawodów a przede wszystkim fakt, że dawno w Falenicy nie było tak „zimowo”. Srogi mróz – sięgający około -15 stopni daje się we znaki. Szczerze mówiąc rano niezmiernie ciężko było wyrwać się z przytulnych czterech ścian, czy też potem z nagrzanego samochodu. Nie mniej jednak pasja pcha mnie w stronę natury.

Wreszcie długo wyczekiwany śnieg na trasie.

Po rozgrzewce odczuwam przypływ mega pozytywnej energii.

Jest siła!!! Jest radość!!! Jest moc!!!

W powietrzu drży testosteron. Otaczający mnie biegacze spoglądają na swoje zegarki. Ostatnie chwile, by dopiąć wszystko na przysłowiowy ostatni guzik. Jeszcze foto i startujemy…

Może i chciałbym więcej, ale prawda jest taka, że organizmu nie da się oszukać… Na wydmie mi podziękował za dodatkowe 6 kg (Nowy Rok rozpocząłem z masą 80,9 kg), systematyczne spożywanie alkoholu, nadmierne ilości jedzenia, a przede wszystkim brak regularnych wybiegań.

Źródło: www.maratonczyk.pl

Stąd też uzyskany wynik w pełni mnie satysfakcjonuje. Przed startem zastanawiałem się, czy jestem w stanie zmierzyć się z wydmą w czasie 60 minut. Finalnie wyszło 59:45. Pokazuje to jedno: duuuużo pracy mnie czeka. Jednak takie starty z pewnością hartują ducha. Pora podwinąć rękawy. Działamy Działamy dalej!!!