„Jak uśmiech dziewczyny kochanej
Jak wiosny budzącej się wiersz
Jak świergot jaskółek nad ranem
Młodzieńcze uczucia nieznane
Jak rosa błyszcząca na trawie
Miłości rodzącej się wiersz,
Tak serce raduje piosenki tej śpiew.
Piosenki o mojej Warszawie”
Albert Harris
Niby czas nie jest z gumy, ale w rwetesie ostatnich wydarzeń wynajduję dosłownie moment, aby udać się na warszawski Żerań. Dzięki temu rozgrywa się kolejna podróż w czasie. Mam kilka chwil wyłącznie dla siebie. Pora na samotną podróż w czasie. Na reminiscencję. Relacja poniżej.
