„System wyraża się w sile całego zespołu i skupia cały potencjał organizacji uczącej się, która jest źródłem informacji, motywacji i inspiracji” Paweł Borecki

Udeptuję ślady historii niczym wilk.
Czujnie, lekko, wręcz bezszelestnie.
Kończę przygodę nie naruszając penetrowanego otoczenia.
Wracam z wewnętrznym bogactwem doświadczeń.
W drodze do domu na kilka oddechów przystaję na Równinie Łowicko-Błońskiej, w podwarszawskim Błoniu. Relacja poniżej.

Znajduje się tutaj wczesnośredniowieczne grodzisko (XIII w., ślady starszego osadnictwa w tym miejscu sięgają VIII w.) w kształcie ściętego stożka (100 x 120 m), z podgrodziem obwiedzionym wałem od strony północnej. Wał oddziela także podgrodzie od grodu. Część dawnego grodziska nie zachowała się do dnia dzisiejszego. Wały miały konstrukcję drewniano-ziemną. Przejście między stożkiem a drugą częścią grodu było możliwe prawdopodobnie poprzez zwodzony most nad fosą. Istniała także drewniana wieża obserwacyjna. Dzięki przeprowadzonym tutaj badaniom archeologicznym światło dzienne ujrzały ułamki naczyń z gliny, fragmenty szkliwionych dzbanów z białej gliny, bransolety, nożyce, klucze, groty strzał, czy pozostałości ceglanego budynku mieszkalnego. Budowla pełniła najprawdopodobniej funkcję dworu – siedziby władcy grodu. Jako pozostałość siedziby książęcej (książąt: Siemowita I i Konrada II) jest jednym z najcenniejszych zabytków archeologicznych Mazowsza.

Łysa Góra – tak bowiem określany jest ten relikt słowiańskiej przeszłości, stoi samotnie na pograniczu Utraty, pól i dawnej głównej drogi wylotowej ze stolicy do Poznania. Klimatyczne miejsce. Warto się wspiąć i udać na majdan. Można odetchnąć zapachem naszych słowiańskich przodków. A nawet spotkać obecnych mieszkańców. Działamy Działamy dalej