DREWNIAK PO RAZ SIÓDMY

Tracimy to, co lekceważymyJoseph Murphy

Siódma już odsłona moich spotkań podróżniczych z obiektami na terenie Warszawy wpisanymi przez PTTK na listę Szlakiem Zabytków Architektury Drewnianej. Relacja poniżej.

ZESPÓŁ OGNISK WYCHOWAWCZYCH

Jako pierwszy dzisiaj, dom drewniany z 1915 roku znajdujący się przy ul. Środkowej 9. Początkowo mieścił siedzibę Sądu Grodzkiego. Od 1934 roku znajdowało się tutaj Towarzystwo Przyjaciół Dzieci Ulicy (ciekawostką jest, że pracowała tutaj Maria Pilecka – żona Rotmistrza. Z miejscem mocno związane były ich dzieci. Zarówno syn, jak i córka znaleźli tutaj swoje drugie połówki), potem PCK. Obecnie drewniak jest siedzibą Zespołu Ognisk Wychowawczych im. Dziadka Lisieckiego. Cieszy fakt, że ruszyły prace renowacyjne. Chętnie wrócę tu za jakiś czas, aby zobaczyć efekt finalny. Jak napisał Jerzy Kasprzycki: „Drewno próchnieje, ale nie niszczeje pamięć o ludziach, którzy tu kiedyś żyli i działali”. Miał na myśli między innymi Kazimierza Lisieckiego, zwanego „Dziadkiem” – jednego ze współorganizatorów „Ognisk” – przystani gazeciarzy, bezdomnych małych włóczęgów, sierot. Jak opisuje „DziadkaKasprzycki: trzymał się zawsze swojego kodeksu: pracowitość i wytrwałość, honor i uczciwość. Od wychowanków żądał lojalności i solidarności z grupą. Zawiódł się tylko w nielicznych przypadkach.

DREWNIAK BURKEGO

Szmulowizna odkrywa przed nami dom mieszkalny z ok. 1890 roku tzw. Drewniak Burkego (ul. Kawęczyńska 26). Dziesięcioosiowa, jednopiętrowa drewniana czynszówka. Jeden z dwóch zachowanych na Pradze Północ (obok ul. Środkowej 9) budynków drewnianych, przypomina o dominującej w krajobrazie Pragi w XIX i początkach XX wieku drewnianej zabudowie. Wpisany jako rejestr zabytków, ale nie prezentuje się zbyt dobrze. Oby nie doszło do jego zawalenia się.

TARGÓWEK

Zwiedzanie Targówka rozpoczynamy od obejrzenia zespołu budynków gospodarczych z początku XX wieku, przy ulicy Siarczanej 6. Cieszy fakt, że znalazły się środki na renowację i utrzymanie tego obiektu. W chwili obecnej mieści Centrum Kultury i Aktywności 🙂

Następnie przyglądamy się drewnianej dzwonnicy z 1919 roku przy Kościele p.w. Zmartwychwstania Pańskiego (ul. Księcia Ziemowita 39).

Dom mieszkalny z lat 1931-1940 przy ul. Dziewanny 1 raczej nie rokuje dobrze na przyszłość. Wygląda na to, że mamy szczęście, że jeszcze go obejrzeliśmy.

Kościół p.w. Św. Wincentego z końca XIX wieku (1887-1888). Z jego budową wiąże się ciekawa historia. Budulec, z którego powstał (drzewo sosnowe) pochodzi z rusztowania, które rozstawione było podczas renowacji Kolumny Zygmunta na Placu Zamkowym.

Na „drewniakowy deserdom Paprockiego przy ul. Biruty 18. Ośmioosiowy, jednopiętrowy budynek z zaadaptowanym poddaszem. Wzniesiony w 1908 roku przez przemysłowca Paprockiego w uproszczonym stylu nadwiślańsko-nadświdrzańskim.

Nieco pokręcone korbą. Tym razem wyszło: 48,52 km. Działamy Działamy dalej

Podziel się na:
  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • LinkedIn
  • Google Bookmarks
  • email
  • PDF

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *